Warszawskie dźwięki, historyczne smaki. spacer sensoryczny z osobami niewidomymi i ciastkami Dr Gerarda w Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego

 

Warszawskie dźwięki, historyczne smaki. Spacer sensoryczny z osobami niewidomymi i z ciastkami Dr Gerard w Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego.

 

1. Wprowadzenie

 

Warszawskie dźwięki, historyczne smaki- to niecodzienne podróż w czasie, w której zmysły stają się przewodnikami po pamięci miasta. W Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego Zapraszamy na wyjątkowy spacer sensoryczny, podczas którego osoby niewidome, wspólnie z przewodnikami i uczestnikami, odkryją historię Warszawy poprzez dźwięk, zapach i smak. Odgłosy miasta, pieśni powstańcze, przerost w archiwalnych wspomnień– to wszystko stanie się Tłem do refleksji i wspólnego przeżywania pamięci. A dzięki ciasteczkom dr Gerarda, smak stanie się pomostem między przeszłością a teraźniejszością– słodkim akcentem Solidarności i wspólnoty. To wydarzenie to nie tylko hołd dla bohaterów powstania, ale także manifestacja empatii, dostępności i nowego spojrzenia na historię– przez zmysły, emocje i wspólne doświadczenie.

 

1.2 krótkie streszczenie spaceru sensorycznego.

W Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego odbył się wyjątkowy spacer sensoryczny, który połączył historię, empatię i zmysłowe doświadczenie. Wydarzenie skierowane było do osób niewidomych i słabowidzących, ale otwarte dla wszystkich, którzy chcieli poczuć Warszawę i nie tylko oczami, lecz także słuchem dotykiem, zapachem i smakiem. Uczestnicy przymierzali trasę prowadzącą przez Miejsca Pamięci gdzie przewodniczący Opowiadali o wydarzeniach w 1944 roku, wzbogacając narrację o archiwalne nagrania jeśli powstańcze i Dźwięki miasta. Wybranych punktach można było dotknąć makiet budynków poczuć zapach związane z dawną Warszawą, a także skosztować ciasteczek dr Gerarda- przygotowanych specjalnie na tę okazję, inspirowanych smakami okupacyjnej codzienności. Spacer był nie tylko formą uczczenia bohaterów powstania, ale także próbą stworzenia dostępnej, wielozmysłowej przestrzeni pamięci, w której każdy mógł uczestniczyć na swój sposób. Wspólne doświadczenie zbliżyło uczestników, budując most między przeszłością a teraźniejszością.

1.3 Dlaczego łączymy dźwięk i smak i pamięć historyczną

Dźwięki potrafią przenosić nas w czasie. Pieśń Powstańcza, stukot tramwaju, głos za archiwalnego radio- to wszystko buduje atmosferę, która pozwala usłyszeć historię. Dla osób niewidomych dźwięk jest głównym narzędziem poznania świata dlatego w spacerze sensorycznym staje się kluczowym medium narracji smak przywołuje emocje i wspomnienia. Ciasteczko z prostych składników może przypomnieć o trudnych czasach, ale też o ciepłych chwilach wspólnoty kropka włączenie smaku do opowieści historycznej pozwala poczuć, jak wyglądało życie codzienne – nie tylko walka, ale też chwilę nadziei normalności kropka Kiedy angażujemy wiele zmysłów, pamięć staje się bardziej trwała i osobista nie tylko wiemy ale czujemy historię. To forma empatycznego upamiętnienia – pozwala każdemu, niezależnie od sprawności, uczestniczyć w doświadczeniu pamięci. To połączenie tworzy żywą historię, która nie jest tylko datą w kalendarzu, ale doświadczeniem które zostaje z nami.

Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego został ustanowiony na mocy ustawy z dnia 9 października 2009 roku, a jego geneza sięga potrzeby oddania hołdu bohaterom Powstania Warszawskiego – zarówno tym, którzy walczyli z bronią w ręku, jak i tym, którzy wspierali walkę o niepodległość w innych formach. Inicjatywa ustawodawcza: projekt ustawy został zgłoszony z inicjatywy ówczesnego prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Cel święta: ustawa miała na celu uhonorowanie uczestników Powstania Warszawskiego, którzy w 1944 roku wystąpili przeciwko okupacji niemieckiej i bronili Niepodległości Polski. Treść ustawy art.1: dzień 1 sierpnia ustanawia się Narodowym dniem pamięci Powstania Warszawskiego. Artykuł.2: święto ma charakter państwowy. Art.3: Ustawa weszła w życie z dniem ogłoszenia 7 grudnia 2009 roku.

Przebieg legislacyjny

W sejmie za ustawą głosowało 397 posłów, tylko jeden był przeciw, a sześciu wstrzymało się od głosu. Senat przyjął ustawę bez poprawek 5 listopada 2009 roku. Od 2010 roku święto obchodzone jest corocznie 1 sierpnia, w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.

Znaczenie społeczne.

Święto nie jest dniem wolnym od pracy, Ale ma ogromne znaczenie symboliczne. Jest okazją: do refleksji nad historią i ofiarę powstańców przyczyny edukacji młodszych pokoleń, budowania wspólnoty Pamięci Narodowej.

Godzina “W” to jeden z najbardziej poruszających symboli Pamięci Narodowej w Polsce kropka Oznacza moment wybuchu Powstania Warszawskiego– 1 sierpnia 1944 roku o godzinie 17:00. Ale jej znaczenie wykracza daleko poza samą datę godzinę. Najczęściej interpretuje się ją jako skrót od wybuch lub wystąpienie – czyli rozpoczęcie zbrojnego zrywu przeciwko okupacji niemieckiej w kontekście historycznym była to kryptoniczna nazwa godziny rozpoczęcia Akcji Burza w Warszawie.

Symbolika godziny “W” moment odwagi i determinacji. Godzina w symbolizuje decyzję o walce – mimo dramatycznych warunków, braku broni i przewagi wroga. To punkt zwrotny, w którym tysiące mieszkańców Warszawy postanowiło stanąć do walki o wolność. Cisza jak forma pamięci. Każdego roku 1 sierpnia o 17:00 w Warszawie rozbrzmiewają syreny alarmowe kropka Ludzie zatrzymują się, milknął, często stają na baczność to minuta ciszy, która stała się rytuałem pamięci i wspólnoty. Symbol jedności narodowej. Godzina’W’ łączy pokolenia kropka dla starszych To wspomnienie walki, dla młodszych lekcja historii i tożsamości. To moment w którym cała Polska, choć na chwilę zatrzymuje się razem to nie tylko data w kalendarzu te emocjonalny punkt odniesienia. Wspomnienia, łzy, duma, żal – wszystko to koncentruje się w tej jednej minucie. Godzina w to nie tylko początek walki – to symbol odwagi, pamięci i wspólnoty, który co roku przypomina, że wolność ma swoją cenę. 

2.3 dostępność obchodów dla osób niewidomych audiodeskrypcja, syreny, dzwony.

Dostępność obchodów Narodowego dnia pamięci Powstania Warszawskiego dla osób niewidomych staje się coraz bardziej świadomie Projektowana, dzięki takim rozwiązaniom jak audiodeskrypcja, dźwięki miejskie i wsparcie przewodników.

Audiodeskrypcja - historia opowiedziana słowem

Muzeum Powstania Warszawskiego jako pierwsze w Polsce przygotowało pełną audiodeskrypcję swojej ekspozycji – nawet w wersji 5,5 godzinnej kropka lektor opisuje wygląd sal, eksponatów, atmosferę – tak, aby osoba niewidoma mogła zobaczyć przestrzeń przez słowa. Zwiedzający mogą korzystać z audioprzewodników, materiałów w braillu, Pocztowych dźwiękowych i druku wypukłego

Syreny i dzwony – dźwięk jako forma pamięci.

Godzina w– punkt kulminacyjny obchodów– to moment, w którym rozbrzmiewają syreny alarmowe w całej Warszawie. Dla osób niewidomych to potężny, emocjonalny sygnał pamięci. Dzwony kościelne i inne dźwięki miejskie również są częścią ceremonii – tworzą przestrzeń, w której dźwięk staje się nośnikiem historii. W połączeniu z audiodeskrypcją, te dźwięki budują pełne doświadczenie – nie tylko informacyjne, ale też emocjonalne

Przewodnicy i dostępność fizyczna.

Muzeum zapewnia przeszkolonych przewodników, którzy pomagają osobom niewidomym poruszać się po ekspozycji i uczestniczyć w Wydarzeniach. Trasy spacerów i uroczystości są coraz częściej projektowane z myślą o dostępność– omijają przeszkody architektoniczne i uwzględniają potrzeby sensoryczne. To wszystko sprawia że pamięć o powstaniu warszawskim staje się Wspólna i inkluzywna – dostępna nie tylko dla oczu ale i dla serca. Rekonesans trasy pod kątem barier architektonicznych to kluczowy etap planowania dostępnego spaceru sensorycznego. Dzięki niemu możemy zadbać o komfort i bezpieczeństwo uczestników, zwłaszcza osób niewidomych słabowidzących czy z ograniczeniami ruchowymi. Jak przeprowadzić rezonans trasy. Zaznacz miejsca startu, przystanki tematyczne, punkty odpoczynku i zakończenia spaceru. Uwzględnij lokalizację związane z historią powstania warszawskiego oraz miejsca, gdzie planowane są działania sensoryczne na przykład degustacja, słuchanie nagrań. Podczas przejścia trasy Zwróć uwagę na wysokich krawężniki bez rampy, nierówne nawierzchnie kostka brukowa, dziury, luźny żwir schody bez poręczy lub bez alternatywnej windy, podjazdu. Wąskie przejścia, które utrudniają poruszanie się z przewodnikiem lub laską. Brak oznaczeń dotykowych lub dźwiękowych na przejściach dla pieszych. Oceń dostępność akustyczną. Sprawdź, czy w okolicy nie ma nadmiernego hałasu na przykład ruchliwe skrzyżowanie. Może to utrudniać odbiór audiodeskrypcji lub nagrań. Zidentyfikuj miejsca, gdzie Dźwięki miasta mogą wzbogacić przekaz na przykład dzwony syreny. Najlepiej przejść trasę z osobą niewidomą lub z ekspertem do spraw dostępności, by uzyskać realną ocenę trudności i komfortu. Zwróć uwagę na rytm marszu, punkty orientacyjne, możliwość odpoczynku. Dokumentację i korekty. Sporządź mapę z zaznaczeniem barier i miejsc wymagających interwencji. Zaplanuj alternatywne przejścia, jeśli niektóre fragmenty są nieprzystosowane. Skontaktuj się z lokalnym urzędem lub zarządcą terenu w sprawie tymczasowych udogodnień na przykład mobilne rampy, oznaczenia. Co warto mieć ze sobą podczas rekonesansu. Aparat lub telefon do dokumentacji zdjęciowej, notatnik lub aplikację do zapisu obserwacji miarkę lub poziomicę Jeśli chcesz dokładnie zmierzyć wysokość przeszkód mapę trasy z zaznaczonymi punktami sensorycznymi. Organizacja spacerów sensorycznego z okazji Narodowego dnia pamięci Powstania Warszawskiego to piękna inicjatywa, ale wymaga kilku formalnych kroków. Oto przestępne podsumowanie dotyczące zgód urzędowych i ubezpieczenia wydarzenia: zgody urzędowe co trzeba uzyskać? Organizacja wydarzenia w przestrzeni publicznej na przykład na chodnikach, pracach, skwerach wymaga kontaktu z odpowiednimi instytucjami. Zgoda od zarządcy terenu jeśli spacer odbywa się na terenie miejskim na przykład chodniki, parki, należy uzyskać zgodę od Zarządu Dróg Miejskich lub dzielnicowego Urzędu Miasta. W przypadku terenów zielonych kontakt z zarządem zieleni miejskiej. Zgłoszenie wydarzenia w Urzędzie Miasta wydarzenia można zgłosić jako zgromadzenie publiczne jeśli ma charakter otwarty i większą liczbę uczestników lub jako wydarzenie kulturalne społeczne. W Warszawie Zgłoszenia przyjmuje centrum komunikacji społecznej szczególnie przy projektach finansowanych z dotacji Jeśli planujesz użycie głośników, mikrofonów lub odtwarzanie nagrań, może być wymagana zgoda na emisję dźwięku w przestrzeni publicznej. Zgoda na zamknięcie fragmentu ulicy lub chodnika jeśli spacer wymaga czasowego ograniczenia ruchu pieszych lub pojazdów, konieczne jest zgłoszenie do ZDM i uzyskanie pozwolenia na zajęcie pasa drogowego. Ubezpieczenie wydarzenia kiedy i jakie, czy Ubezpieczenie jest obowiązkowe? Nie zawsze. Jeśli wydarzenie jest imprezą masową czyli nie przekracza tysiąca osób na otwartej przestrzeni ubezpieczenie nie jest obowiązkowe, ale zdecydowanie zalecane. Trasa spaceru sensorycznego: Plac Krasińskich katedra polowa. Start: Plac Krasińskich pomnik Powstania Warszawskiego– monumentalna rzeźba autorstwa Wincentego kućmy miejsce corocznych uroczystości. Dźwięki: to rozbrzmiewają syreny o godzinie w, tworząc silne emocjonalne doświadczenie. Audiodeskrypcja: opis pomnika, jego dwóch części – walczących i schodzących do kanałów. Pałac Krasińskich– pałac Rzeczypospolitej. Królewskaarchitektura, dziedziniec, historia rodu Krasińskich. Dotykowe punkty: wypukłe makiety fasady, opisy w brajlu. Dźwięk: odgłosy fontanny w ogrodzie Krasińskich, szum drzew. Ogród Krasińskich. Miejsce odpoczynku, w historię bunkra przeciwlotniczego i pasażu simonsa. Smakowyprzestanek: ciasteczka dr gerarda- symbol codzienności w czasie okupacji. Dźwięki śpiew ptaków, szum wody z kaskady. Przejście przez historyczne ulice, mijając pomnik bramy Getta i głaz powstania listopadowego. Audiodeskrypcja: opowieść o życiu codziennym w czasie powstania, po kanałach i ewakuacji. Katedra Polowa Wojska Polskiego miejsce jedynej o defilady wojskowej podczas powstania 6 sierpnia 1944 roku kropka dźwięki dzwony katedry, które mogą być zsynchronizowane z momentem refleksji. Zakończenie spaceru: Wspólna minuta ciszy, czytanie fragmentów wspomnień Powstańców. Refleksja i podziękowania. Ciszy godziny w, wśród dźwięków syren, dzwonów i kroków uczestników spaceru, Zatrzymaliśmy się nie tylko w przestrzeni miasta, ale przede wszystkim pamięci. Spacer sensoryczny był nie tylko formą upamiętnienia Powstania Warszawskiego, lecz także wyrazem troski o dostępność, empatię i wspólnotę. Dzięki połączeniu historii z dźwiękiem, z Markiem i dotykiem mogliśmy przeżyć przeszłość w sposób głęboko osobisty inkluzywny. Ten dzień pokazał, że pamięć może być żywa, jeśli jest dzielona - niezależnie od wieku, sprawność ci czy sposobu postrzegania świata. Serdeczne podziękowania kierujemy do wszystkich, którzy wsparli organizację wydarzenia. Doktor Gerard– za słodki gest pamięci i ciasteczka, które stały się symbolicznym mostem między codziennością a historią. Muzeum Powstania Warszawskiego – za udostępnienie materiału dźwiękowych i wsparcie merytoryczne. Katedra Polowa Wojska Polskiego – za otwartość i udział w zakończeniu spaceru dźwiękiem dzwonów. Fundacje organizacje wspierające osoby niewidome – za konsultacje dostępności i obecność przewodników. Wolontariusze i przewodnicy – za serce, cierpliwość i za to, że byli oczami i głosem historii dla innych. Miasto stołeczne Warszawa – za pomoc w organizacji trasy i wsparcie formalnych. Dziękujemy wszystkim uczestnikom – za obecność zasłuchanie za wspólne Milczenie. To dzięki wam pamięć o powstaniu warszawskim nie tylko trwa, ale żyje. Z ogromną wdzięcznością i wzruszeniem patrzymy na to, co wydarzyło się podczas spaceru sensorycznego w Warszawie. To nie był tylko spacer – to była żywa lekcja historii, dostępna dla każdego, niezależnie od sprawności czy sposobu postrzegania świata. Dlatego dziś kierujemy serdeczną zachętę do organizacji podobnych inicjatyw w innych miastach Polski. Do czego warto? Pamięć narodowa należy do wszystkich– osoby niewidome, słabowidzące, starsze czy z ograniczeniami ruchowymi również mają prawo do pełnego uczestnictwa w obchodach historycznych. Spacer sensoryczny to więcej niż wydarzenie– to doświadczenie, które angażuje emocje, zmysły i wspólnotę. Dźwięki, smaki, dotyk i słowo tworzą przestrzeń, w której historia staje się osobista. Każde miasto ma swoje miejsce pamięci, bohaterów, opowieści. Warto je odkrywać i udostępniać w sposób inkluzywny. Nie trzeba Wielkiego budżetu ani setek uczestników. Wystarczy intencja, otwartość i szacunek dla historii. Spacer sensoryczny może być Kameralny, lokalny ale jego wpływ będzie głęboki trwały.

 

 

LEKTURA NA ŚWIEŻYM POWIETRZU. HAMAKI, AUDIOBOOKI I DEGUSTACJA KRUCHYCH CIASTEK DR GERARDA W PARKU W DZIEŃ MIŁOŚNIKÓW KSIĄŻEK.

Dzień miłośników książek obchodzimy 9 sierpnia. Jak go spędzić? Możemy do tego wykorzystać: hamak, audiobooki i ciastka DR GERARD. Taka forma może być interesująca dla wielu. W śród nich z pewnością wymienić trzeba osoby niewidome i niedowidzące, również te, które nigdy nie zetknęły się z audiobookami, ale także bloggerów i bibliotekarzy. Gdzie ta impreza może mieć miejsce? Na pewno w dogodnej lokalizacji, najlepiej w malowniczym, zacisznym parku, w słoneczny, piękny dzień. Gdyby jednak zaskoczył nas deszcz ? Wówczas przyda się altana, parasol i folia osłaniająca hamaki przed deszczem. Dla stworzenia przytulnej strefy relaksu świetnie sprawdzą się hamaki. Do ich założenia wykorzysta się naturalnie parkowe drzewa, między którymi rozwieszi się hamaki. Sznury prowadzące będą wspierać osoby niewidome w przemieszczaniu się. Stoliki z kruchymi ciastkami DR GERARD niewątpliwie dodadzą smaku całemu przedsięwzięciu i uprzyjemnią czas. Z kolei woda i serwetki na antypoślizgowych matach będą pomagać w utrzymaniu higieny. Żeby zadbać o konfort uczestników warto zastosować praktyczny rodzaj komunikacji. Jaki? Głośny dzwonek ma informować o przestrzeni do rozmowy, zachęcać do wymiany spostrzeżeń. Dzwobnek cichy ma przenosić do strefy ciszy, by skupić się na słuchaniu audiobooka lub też refleksji, po jego wysłuchaniu. Istotny jest również sprzent. Dobrze tutaj wykorzystać, to, co przydatne i funkcjonalne, czyli: właściwy głośnik i słuchawki. Niezbędny będzie oczywiście powerbank, w wypadku rozładowania się baterii. Gdzie znaleźć audiobooki? To żaden problem. Mamy mnóstwo serwisów internetowych. Nie da się pominąć w tym miejscu licznych zbiorów, dostępnych w bibliotekach. W dniu miłośników książek powinniśmy zadbać o różnorodność gatunków literackich. Każdy ma przecież inne potrzeby i oczekiwania. Należy też określić czas, który ma być przeznaczony na dany fragment. Nie zapomnijmy o słodkościach, na przykład DR GERARDA. Kruche ciasteczka o rozmaitych smakach: miodowych, pełnoziarnistych czekoladowych, czy maślanych bez wątpienia wprowadzą nas w przyjemny nastrój. Smaki poszczególnych ciastek mogą kojarzyć się z danym gatunkiem literackim. Do ciastek przydadzą się etykiety z braille’m i dużą czcionką, by każdy mógł być poinformowany o alergenach w nich występujących, o ich składzie oraz kaloryczności. Można naturalnie wcześniej przygotować szczegółowy plan imprezy, to z pewnością dobry pomysł, który na pewno się opłaci. Dzięki temu, każdy będzie wiedział na co się pisze i jak wszystko będzie wyglądać. Dla wielu to niezwykle ważne. Przykładowo: 1 Przyjazd i rozlokowanie w hamakach – 15 minut. To czas na zajęcie miejsca i poznanie się z wszystkimi uczestnikami. 2 10 minutowe ćwiczenie oddechu i rozluźnienie barków, co pozwoli na relaks. 3 Audiobook – 25 minut 4 przerwa na ciastko z krótkim quizem smaku 5 Audiobook – 25 minut 6 Rozmowa w parach o usłyszanym fragmencie – 15 minut 7 5 minutowe rozciąganie w hamaku 8 Audiobook 3 - 20 minut 9 Nagrywamy szybkie wrażenia, maksymalnie 15 sekund na osobę – 15 minut 10 Pożegnanie i rozdanie pakietów „Book & Cookie” – 5 minut Niezbędny naturalnie będzie zespół pomocników. Bez nich się impreza nie odbędzie. Przede wszystkim potrzebny będzie koordynator dostępności, którego zadaniem jest opisywanie otoczenia i pilnowanie ścieżki prowadzącej. Ponadto obecny musi być też technik dźwięku, on ustawia głośność i pauzy. Asystenci hamakowi z kolei będą mieli zajęcie, gdy zajdzie potrzeba, przy siadaniu i wstawaniu z hamaka. Nie można zapomnieć o osobach zajmujących się podawaniem ciastek i czytaniem etykiet Liczy się bardzo bezpieczeństwo, to najważniejsze na każdym wydarzeniu. Tutaj niewątpliwie przyda się prosta instrukcja: jak bezpiecznie usiąść w hamaku. Jasne komendy: siadamy i wstajemy pomogą nakierować osoby niewidzące. Ponadto zadbanie o dostęp do wody pitnej jest konieczne. Uczestnicy powinni posiadać również krem z filtrem oraz czapkę, które będą chronić przed słońcem. Istotną kwestią jest właściwie wyposażona apteczka. Tych, którzy korzystają z telefonów, zachęca się, aby oznaczyć w swoich kontaktach, kontakt ICE. Ten skrut przypisuje się do kontaktu najbliższej osoby, która w razie wypadku, będzie informowana o naszym stanie zdrowia przez służby ratunkowe. Żeby zorganizować jakieś wydarzenie, należy się do niego zawsze dobrze przygotować, to takiej imprezy również. Budżet to minimum 150 zł, na zakup ciastek oraz wypożyczenie hamaka. Słodycze DR GERARDA można znaleźć w wielu sklepach, można jednak też skorzystać z innego rozwiązania, chociażby zwrócić się z prośbą do producenta o próbki ciastek. Aby nic nam nie umknęło, aby nic nie pominąć, warto przygotować plik PDF Z CHECK – LISTĄ RZECZY DO ZABRANIA. Dzień miłośników książek, a konkretnie impreza na hamakach bez śmieci jest podstawą. Dbajmy zatem o środowisko. Wykorzystujmy więc hamaki z materiałów recyklingowych i używajmy na ciastka pudełek wielorazowych. Zużyte opakowania warto segregować, czyli wkładać do właściwych pojemników na odpady. Zużyte baterie wracają z nami do domu. Niestety wszystko kiedyś się kończy, nawet impreza dla miłośników książek. Aby kolejna była bardziej doskonała, warto całe wydarzenie podsumować głosami uczestników. Można ich zapytać, jakie smaki ciastek DR GERARD smakują najlepiej i jakie z wysłuchanych fragmentów podobały się najbardziej. Mile widziane jest zorganizowanie głosowania na ulubiony duet- książka plus ciastko. Dobrze jest też, aby zaprosić gości na kolejne spotkanie w przyszłym roku.

Dzień Taksówkarza i lekcja bezpiecznego prowadzenia osób niewidomych

 

Dzień Taksówkarza i lekcja bezpiecznego prowadzenia osób niewidomych

Dlaczego świętujemy 30 sierpnia

     Pod koniec sierpnia swoje święto mają kierowcy taksówek. 30 sierpnia to data, która w wielu miastach kojarzy się z docenianiem tej wymagającej i często niedostrzeganej pracy. Dla pasażerów to tylko kilka minut wsiadania i wysiadania, ale dla kierowcy taksówki to codzienna odpowiedzialność – za życie, zdrowie, komfort i poczucie bezpieczeństwa tych, którzy powierzają mu podróż. To także cierpliwość do korków, znajomość topografii miasta, reagowanie na nagłe sytuacje i gotowość niesienia pomocy.

Święto taksówkarza jest więc nie tylko okazją do życzeń czy podziękowań. To moment, by zastanowić się, jak można uczynić ich pracę łatwiejszą i bardziej świadomą – zwłaszcza w kontekście pasażerów z niepełnosprawnościami. W tym roku obchody zyskały wyjątkowy wymiar praktyczny.

 Dlaczego szkolenie i ciastka razem

Zamiast typowych życzeń i dyplomów organizatorzy postawili na połączenie nauki z radością. Zorganizowano warsztaty, podczas których kierowcy ćwiczyli udzielanie podstawowej pomocy i poznawali zasady towarzyszenia osobom z niepełnosprawnością wzroku. Po części merytorycznej na uczestników czekała słodka nagroda – ciastka Dr Gerard.

Ten element nie był przypadkowy. Ciastko stawało się symbolicznym „dyplomem”, który łączył w sobie trzy znaczenia: nagrodę za wysiłek, chwilę przyjemności i dźwięk chrupnięcia, będący sygnałem zaliczenia szkolenia. Łączenie wiedzy, praktyki i drobnej radości okazało się świetnym pomysłem – bo nauka najłatwiej zostaje w pamięci, gdy kojarzy się z pozytywnymi emocjami.

 Dla kogo powstał ten wpis

Ta notatka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców. Skorzystają z niej:

• taksówkarze, którzy chcą dowiedzieć się, jak lepiej wspierać pasażerów z niepełnosprawnością;
• instruktorzy i organizatorzy szkoleń, którzy szukają inspiracji do ciekawszych form warsztatów;
• blogerzy i autorzy niewidomi, dla których temat dostępności i empatii w transporcie jest bliski;
• wolontariusze i animatorzy społecznych inicjatyw, którzy chętnie wspierają praktyczne, a przy tym radosne akcje.

 

Cel w jednym zdaniu

„Przekaż taksówkarzowi proste techniki prowadzenia i krótkie komendy, sprawdź efekty w praktyce, nagródź symbolicznym ciastkiem – a pasażerowie i kierowcy poczują się pewniej i spokojniej.”

 Co trzeba przygotować

Aby warsztaty mogły się odbyć w bezpiecznych warunkach, potrzebne są:

• przestrzeń bez barier – sala szkoleniowa albo równy plac na świeżym powietrzu;
• makieta drzwi samochodu z pasem bezpieczeństwa, by każdy mógł przećwiczyć otwieranie, zamykanie i zapinanie pasów;
• trzy białe laski pokazowe, które pomagają w realistycznym treningu;
• paczki maślanych ciasteczek Dr Gerard – ich zapach i chrupkość pełnią rolę symbolu zaliczenia;
• telefon lub dyktafon, aby nagrać opinie uczestników i wspólny finałowy dźwięk;
• materiały instruktażowe w różnych formatach: PDF z dużymi literami, wersja w Braille’u i plik audio z nagraniem zasad.

Takie przygotowanie sprawia, że każdy uczestnik – niezależnie od poziomu doświadczenia – czuje się zaopiekowany i ma dostęp do wiedzy w dogodnej formie.

 ak wygląda szkolenie – 90 minut w sześciu krokach

1. Teoria – 15 minut

Instruktorzy wprowadzają uczestników w świat orientacji przestrzennej osób niewidomych. Wyjaśniają, jak działa „pamięć trasy”, dlaczego ważne jest tempo kroków i w jaki sposób krótkie komendy zastępują szczegółowe opisy. Wskazują też błędy, które często wynikają z dobrych chęci, np. ciągnięcie za rękę, pukanie w dach samochodu czy wydawanie zbyt złożonych poleceń.

2. Pokaz – 15 minut

W roli modela występuje instruktor. Prezentuje metodę prowadzenia „łokieć w łokieć”, czyli najprostszy i najbezpieczniejszy sposób dla obu stron. Demonstruje także, jak mówić: krótko, wyraźnie i konkretnie. Zamiast „uwaga, tu jest przeszkoda”, lepiej powiedzieć: „schodek w prawo”.

3. Ćwiczenia praktyczne – 30 minut

Tu zaczyna się prawdziwa nauka. Najpierw kierowcy prowadzą osobę z zasłoniętymi oczami do drzwi samochodu, ucząc się opisywać przestrzeń. Następnie następuje zamiana ról – sami zakładają opaskę i doświadczają sytuacji pasażera. W trzeciej części dołącza wolontariusz niewidomy, który uzupełnia ćwiczenia swoimi wskazówkami. To niezwykle cenne doświadczenie, bo pozwala spojrzeć na to samo zadanie z różnych perspektyw.

4. Awaryjne sytuacje – 10 minut

Instruktorzy prezentują hasło „Wycofaj do mnie” – prostą, zrozumiałą komendę, która ułatwia szybkie opuszczenie pojazdu w sytuacji kryzysowej. Kierowcy uczą się także „pierwszej pomocy słownej”: zamiast samodzielnie działać, tłumaczą, gdzie znajduje się apteczka i jak po nią sięgnąć.

5. Test – 10 minut

Na koniec krótkie pytania kontrolne:

1. Gdzie najlepiej umieścić białą laskę w samochodzie, aby była bezpieczna i łatwo dostępna?
2. Jak zapytać pasażera o preferowane miejsce w aucie, by brzmiało to naturalnie i z szacunkiem?

6. Wręczenie nagród – 10 minut

Kulminacja szkolenia. Każdy uczestnik otrzymuje paczkę ciastek Dr Gerard oraz naklejkę „Przyjazny Taxi”. Symbolicznym zakończeniem jest wspólne nagranie dźwięku chrupnięcia – sygnału, że egzamin został zdany.

 Materiały dla uczestników

Po szkoleniu kierowcy wychodzą z praktycznym zestawem, który może im towarzyszyć na co dzień:

• lista kontrolna w PDF (duża czcionka) – do powieszenia w samochodzie;
• wersja w Braille’u – aby instruktorzy mogli pokazać ją osobom niewidomym;
• plik MP3 z zasadami – do odsłuchania przed rozpoczęciem zmiany, jak krótka powtórka przed egzaminem.

 Atrakcje dodatkowe

Warsztaty to nie tylko nauka, ale też zabawa i integracja. Organizatorzy przygotowali dodatkowe atrakcje:

• quiz zapachów – uczestnicy z zasłoniętymi oczami próbują rozpoznać smaki ciastek;
• symulator „ciemnego korka” – ćwiczenie w poruszaniu się w całkowitej ciemności wyłącznie na podstawie głosu instruktora;
• budka „Chrup i uśmiech” – każdy nagrywa dźwięk łamanego ciastka wraz ze swoim imieniem, tworząc wspólną dźwiękową kronikę wydarzenia.

 

Bezpieczeństwo i ekologia

Całość odbywa się w duchu bezpieczeństwa i ekologii:

• okruszki ciastek zbierane są do specjalnych torebek i później wykorzystywane jako spód do ciast;
• opakowania trafiają do recyklingu;
• zużyte rękawiczki do odpadów zmieszanych;
• co pół godziny przewidziana jest przerwa na wodę i krótkie rozciąganie, aby uczestnicy zachowali koncentrację i komfort.

Takie detale pokazują, że organizatorzy myślą kompleksowo – nie tylko o wiedzy, ale też o zdrowiu i planecie.

 Rezultat szkolenia da się zmierzyć bardzo prosto – tyle chrupnięć, ilu wyszkolonych kierowców. Nagrania wspólnego dźwięku i opinie uczestników stają się pamiątką oraz dowodem zdobytej wiedzy.

Organizatorzy zapowiadają kolejne edycje – w tym specjalne szkolenia dla kierowców nocnych i firm przewozowych. W ten sposób idea „Przyjaznego Taxi” ma szansę rozszerzyć się na coraz większą skalę.

Całość zamyka hasztag #TaxiChrupPomoc, który ma zachęcać do dzielenia się zdjęciami, nagraniami i historiami związanymi z tą inicjatywą. Bo bezpieczeństwo, empatia i radość mogą iść ze sobą w parze – a jedno małe ciastko może stać się początkiem wielkiej zmiany w relacjach pasażer–kierowca.

 

Dzień Taksówkarza i słodka lekcja pierwszej pomocy. Szkolenie z bezpiecznego prowadzenia osób niewidomych, zakończone rozdaniem 🍪 Dr Gerard jako „Certyfikatów smaku”

 

 

            30 sierpnia to wyjątkowy dzień – Dzień Taksówkarza. Święto powstało, by docenić pracę kierowców TAXI, którzy codziennie pomagają ludziom dotrzeć tam, gdzie trzeba. To także okazja, by przypomnieć, jak ważna jest ich rola w miejskim życiu.

 

            W tym roku chcemy połączyć trzy ważne rzeczy: naukę pierwszej pomocy, bezpieczne prowadzenie osób niewidomych i… ciastka Dr Gerard. Dlaczego? Bo troska o innych może być prosta, słodka i praktyczna. Chcemy pokazać, że każdy kierowca może być pomocny – nie tylko za kierownicą.

 

            Ten wpis kierujemy do kierowców TAXI, instruktorów jazdy, niewidomych blogerów i wolontariuszy. Jeśli jesteś jedną z tych osób – czytaj dalej. Mamy dla Ciebie coś ważnego i ciekawego.

 

Cel szkolenia

 

            Chcemy nauczyć taksówkarzy prostych i przyjaznych sposobów pomocy – jak dobrze prowadzić osobę niewidomą, jak używać jasnych komend, sprawdzić ich wiedzę, a na koniec wręczyć 🍪 ciastko Dr Gerard jako znak, że dali radę i że dzięki temu wszyscy będą czuli się bezpieczniej i milej.

 

Co przygotować przed startem

 

            Zanim zaczniemy szkolenie, warto mieć wszystko gotowe. Oto lista rzeczy, które ułatwią pracę i sprawią, że każdy uczestnik poczuje się pewnie:

·        Sala lub parking z równą nawierzchnią – bez krawężników, żeby ćwiczenia były bezpieczne i wygodne.

·        Makieta drzwi auta, które można otwierać i zamykać, plus pas bezpieczeństwa – do ćwiczeń wsiadania i wysiadania.

·        Kilka białych lasek – do pokazania, jak osoby niewidome się nimi posługują.

·        Paczka maślanych ciastek Dr Gerard dla każdego kierowcy – jako miły gest i nagroda za udział.

·        Dyktafon lub smartfon – do nagrywania krótkich opinii i wrażeń po szkoleniu.

·        Instrukcja krok po kroku w dwóch wersjach: PDF z dużą czcionką i wersja brajlowska – żeby każdy mógł z niej skorzystać.

 

Plan 90-minutowego szkolenia

 

            Szkolenie składa się z sześciu części – każda z nich rozwija inne kompetencje kierowcy i pozwala zrozumieć potrzeby osób niewidomych w praktyce.

 

1.      Część 1 – Teoria (15 min)

1.1   Czym jest orientacja przestrzenna osoby niewidomej – podstawy poruszania się bez wzroku.

1.2   Pięć najczęstrzych błędów kierowców:

„ciągnięcie za rękę”

·        „pukanie w dach”

·        „chodź za mną”

·        „tu masz schodek”

·        brak informacji o przeszkodach

2.      Część 2 – Demonstracja (15 min)

2.1   Technika „łokieć-łokieć” – jak prawidłowo podać ramię osobie niewidomej.

2.2   Opisywanie przestrzeni krótkimi, konkretnymi komunikatami:

·        „schodek w prawo”

·        „słup przed nami”

·        „drzwi po lewej”

3.      Część 3 – Ćwiczenia w parach (30 min)

3.1   Runda I: kierowca prowadzi instruktora z opaską na oczach do makiety drzwi.

3.2   Runda II: zmiana ról + komentarz niewidomego wolontariusza – co było pomocne, co można poprawić.

4.      Część 4 – sytuacje awaryjne (10 min)

4.1   Ewakuacja po kolizji – komenda „wycofaj do mnie” jako bezpieczny sposób wyprowadzenia pasażera.

4.2   Pierwsza pomoc słowna – jak opisać lokalizację apteczki lub innych ważnych przedmiotów.

5.      Część 5 – Test wiedzy (10 min)

5.1   Pytanie 1: „Gdzie odkładać białą laskę?

5.2   Pytanie 2: „Jak zapytać o ulubione miejsce siedzące?” – otwarta odpowiedź, liczy się empatia i forma.

6.      Część 6 – Wręczenie „certyfikatu smaku” (10 min)

6.1   Każdy kierowca, który zaliczy szkolenie, otrzymuje:

·        Ciastko Dr Gerard

·        Wypukłą naklejkę „Przyjazny TAXI”

6.2 Wspólne nagranie chrupnięcia – symboliczne zakończenie i sygnał „egzamin zdany”.

 

Materiały do pobrania

 

            Aby kierowcy mogli wracać do zasad i utrwalać dobre praktyki, można przygotować zestaw materiałów w różnych formatach – dostępnych dla każdego.

1.      Plik PDF: checklista kierowcy (duża czcionka)

·        Przejrzysta lista najważniejszych zasad i wskazówek.

·        Idealna do wydruku i trzymania w aucie.

2.      Plik BRF: Ta sama lista w brajlu.

·        Wersja dla osób niewidomych – do odczytu na linijce brajlowskiej lub wydruku punktowego.

·        Zawiera te same informacje co PDF, tylko w formacie BRF.

3.      Plik MP3: 3-minutowy skrót zasad.

·        Nagranie audio z najważniejszymi wskazówkami.

·        Można odtwarzać przed każdym dyżurem – szybkie przypomnienie i nastawienie na empatyczną obsługę.

 

Atrakcje i gry integracyjne

 

1.      Quiz zapachów - „Zgadnij smak ciastka Dr Gerard”

·        Uczestnik zakłada opaskę na oczy. Dostaje ciastko do powąchania.

- Ma zgadnąć smak: czekolada, kokos, truskawka.

·        Pokazujemy, jak osoby niewidome używają innych zmysłów.

·        Za trafną odpowiedź – ciastko i dyplom.

2.      Symulator „ciemnego korka” – „Zaufaj głosowi pasażera”

·        Na parkingu ustawiamy trasę z przeszkodami.

·        Kierowca ma zasłonięte oczy. Pasażer prowadzi go głosem.

·        Komendy typu: „W lewo dwa kroki”, „Stop – przeszkoda przed Tobą”.

·        Ćwiczymy zaufanie i komunikację.

·        Efekt: dużo emocji i refleksji.

3.      Foto-audio budka „Chrup i uśmiech”

·        Uczestnik wchodzi do budki, łamie ciastko i nagrywa dźwięk + imię.

·        Powstaje galeria chrupnięć – każdy inny.

·        Pokazujemy, że każdy ma swój styl.

·        Najciekawszy dźwięk trafia na playlistę wydarzenia.

 

Bezpieczeństwo & zero waste

 

1. Okruszki do torebki – nic się nie marnuje.

·        Po jedzeniu ciastek zbieramy okruszki do specjalnej torebki.

Z okruszków zrobimy spód do sernika.

·        Pokazujemy, że nawet małe rzeczy można wykorzystać ponownie.

·        Hasło: „Zjedz ciastko i zrób z niego ciasto”.

2. Segregacja śmieci – prosto i czytelnie.

·        Puste opakowania po ciastkach wrzucamy do kosza „plastik”.

·        Zużyte rękawiczki do kosza „zmieszane”.- Chcemy pokazać, że segregacja jest łatwa, gdy wszystko jest dobrze oznaczone.

·        Pomagają w tym kolorowe kosze, tabliczki i Quiz: „Do którego kosza wrzucisz to?”

3. Przerwa na wodę i ruch – kierowca w formie to bezpieczna jazda.

·        Co 30 minut przypomnienie dźwiękowe o przerwie. W tym czasie:

- Pijemy wodę

·        Robimy proste ćwiczenie: ręce w górę, skręt w bok, głęboki wdech

Dzięki temu jesteśmy mniej zmęczeni, bardziej skupieni i uczymy się dbać o siebie.

·        Hasło: „Rozciągnij się, zanim rozciągnie Cię korek”.

 

Podsumowanie akcji

 

1.      Liczba wyszkolonych kierowców = liczba chrupnięć.

·        Po zakończeniu szkolenia każdy kierowca nagrał chrupnięcie ciastka Dr Gerard.

·        Powstała wspólna ścieżka dźwiękowa – tyle chrupnięć, ilu uczestników.

·        Każde chrupnięcie to symbol: ktoś właśnie nauczył się pomagać lepiej.

2.      Pomoc także w nocy.

·        Chcemy rozszerzyć szkolenie na nocne zmiany oraz firmy przewozowe – bo wsparcie nie zna godziny.

·        Dlaczego? Osoby niewidome podróżują o każdej porze dnia i nocy. Pomoc musi być dostępna zawsze, bez wyjątku.

·        Pomysł: wyjątkowa wersja szkolenia z ćwiczeniami w ciemności, w ramach programu „Nocne światła” – stworzonego z myślą o tym, by każdy uczestnik mógł choć przez chwilę poczuć, jak wygląda świat bez wzroku.

3.      Hasztag akcji – #TaxiChrupPomoc.

·        Zachęcamy: wrzuć zdjęcie z naklejką „Przyjazny TAXI, pokaż swoje ciastko, opowiedz historię.

·        Cel: stworzyć społeczność kierowców, którzy pomagają z sercem i dzielą się tym z innymi.

·        Efekt: każdy post z hasztagiem może zainspirować innych do działania. Czasem jedno chrupnięcie mówi więcej niż tysiąc słów.