Szła ciemną i straszną polaną, ale
nie bała się niczego. Niosła w sercu wielką radość i wielkie
marzenie o nieodgadnionej miłości... Nie była smutna, niosła w
sercu nadzieję, nadzieję na szczęśliwe jutro, które niebawem
miało nastąpić... Jej ukryty przyjaciel obiecał jej wielkie
szczęcie, a ona wierzyła że jest o krok od jego odkrycia. Czy była
w błędzie? Nad tym się nie zastanawiała. Nie miała czasu i
ochoty zaprzątać tym sobie głowy. Jej kasztanowe włosy
roztrzepywał wiatr, a ona szła ciesząc się jak dziecko z każdego
szumu jesiennych liści. Zajadała po drodze draże i krakersy MIX
solone oraz bagietkami Baguettes Tomato&Olive Oil – nowość Dr
Gerarda oraz inne słodycze. Powoli się rozjaśniało, a ona wciąż
szła, nie wiedząc dobrze dokąd tak naprawdę zmierza. To nie miało
dla niej znaczenia, chciała iść za głosem serca bo wierzyła
głęboko ze dojdzie do celu, szła, brzuszek dopominał się o
przerwę, ale ona nie zważała na nic. Niosła w sercu ogromny
pokój, ale i pośpiech zarazem. Nie mogła czekać, zbyt wiele lat
czekała na tą chwilę. Im bliżej celu była tym szybciej szła i
głęboko wierzyła że tym razem się nie rozczaruje...
Ludzie dziwnie się na nią patrzyli ale jej to nie przeszkadzało.
"I co z tego ze jestem inna" myślała - "jest mi
dobrze i mój skarb jest przy mnie, czegóż mi jeszcze potrzeba?"Cel swój osiągnęła dopiero po 2 dniach marszu, przemęczona, wygłodniała i opalona jesiennym słońcem usiadła w cieniu przydrożnej kapliczki. Nie była w stanie nic powiedzieć bo zmęczenie i potrzeba snu były silniejsze od chęci modlitwy. Na szczęście w plecaku odnalazła ciastka PASSION CHERRY BOXGingerbreads - Pierniczki z nadzieniem wieloowocowym w polewie kakaowejciastka w kształcie zwierzęcych łapek Cookie Paws
Obudziła się rano, zmarznięta i mokra od deszczu. Nadzieja, którą niosła w sercu rozpierała jej myśli i radowała przepełnione miłością serce. Gromadziła ją przez wszystkie te lata, by w końcu ją komuś ofiarować. Nie mogła się doczekać zachodu słońca. Nie miała ochoty jeść ani pić, czekała tylko niecierpliwie i nie ustawała w modlitwie dziękczynnej i tak zanurzając się w marzeniach o szczęściu usnęła. Wieczorem obudził ją ciepły chichot dzieci bawiących się pod kasztanowcem. Nie miała sił by wydobyć z siebie głos, jakiś starzec przechodząc obok zaśmiał się jej w twarz, a kobieta prowadząca kozy pogardliwie się uśmiechnęła. A ona patrzyła im głęboko w oczy i prosiła o jakąkolwiek pomoc, nadaremnie. Wszyscy we wsi uważali ją za obłąkaną i nikt nie miał odwagi się do niej zbliżyć. Ale ona nie była taka, za jaką ją uważano, niestety dla niej wiedział o tym tylko jej ukryty przyjaciel i ona...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz