Słodycze łączą

Nareszcie są razem jak za dawnych lat. Szkoda tylko, że pogoda nie dopisała. Chmury kłębią się na niebie a wiatr szaleje. Do południa żadna z sióstr nie wyścibiła nosa na podwórze. Najpierw długo rozmawiały przy śniadaniu. Ola i Marta z upodobaniem piły kawę a Zuza chrupała ciastka pełnoziarniste popijając gorącym mlekiem. Do rozmowy czasami w przelocie dołączała się babcia lub ciocia. Później dom opustoszał. Wszyscy domownicy udali się do swoich zajęć. Siostry zostały same w domu, tak jak i dawniej bywało. Co tu robić gdy za oknem zbiera się na deszcz. Kiedyś odpalały stronkę internetową Dr Gerarda i po kłopocie. Spędzały tak czas godzinami rozwiązując rebusy i zagadki. Teraz też tak można. Ola zalogowała się na Facebooku i odnalazła stronę Dr Gerarda w obserwowanych. Nagle poczuły jakby czas się zatrzymał a rozstania nie było. Znowu poczuły tę dawną bliskość. Łączy je wiele, dzieli mało. Nic nie jest w stanie przerwać ich więzi ani czas ani, odległość lub miejsce. Dzięki tym więzom czują się silniejsze oraz pewniejsze siebie. I to odczucie zostanie z nimi na zawsze. To co w dzieciństwie, później we wczesnej młodości wypielęgnowane, wypracowane kiełkuje i wzrasta w dorosłym życiu. Trzy jasne głowy pochylone ku sobie nad jednym ekranem telefonu świetnie się rozumieją, współodczuwają. W jednym momencie wybuchają śmiechem, w mgnieniu oka przechwytują pomysły, po prostu działają razem.