Powrót w Karkonosze.

          Karkonosze witajcie! Po dwudziestu trzech latach wróciliśmy do Szklarskiej Poręby. Kilka chwil zajęło nam odnalezienie starych kątów. Miasto zmieniło się w ogromnym stopniu. Jednak otaczające góry są niezmiennie piękne. Droga zajęła na pięć godzin. W hotelu wypiliśmy kawę, zjedliśmy draże Dr Gerard i wyznaczyliśmy sobie plan na pierwszy dzień. Postanowiliśmy zacząć od wodospadu Szklarki. Zapakowaliśmy przysmaki na szlak, kupiliśmy online bilety do Karkonoskiego Parku Narodowego i ruszyliśmy. W plecaku mieliśmy wodę oraz ciastka zbożowe oraz Torcik czekoladowo - zbożowy, które są idealne na górskie wędrówki. Gdy wyszliśmy z miasta naszym oczom ukazały się skałki i leśne szlaki. Po godzinnym spacerze doszliśmy do wodospadu. Cieszyłem się, że znów jestem w tym miejscu. W głowie odhaczałem atrakcje, które chcę zobaczyć. Dzieci szły dzielnie, gdy miały okazję, wdrapywały się na skały. Co przyprawiało nas o zawał serca.

          Wróciliśmy do cywilizacji. Była godzina osiemnasta, pora na obiad. Siedząc w restauracji, planowaliśmy następny dzień. Nasze plany były ambitne. Zaplanowaliśmy cały dzień. Rano wjazd na Szrenicę, następnie wędrówka na Śnieżne Kotły. Tam odpoczynek mały posiłek (ciastko zbożowe, pełnoziarniste). Potem powrót w doliny. Szlakiem pod Łabskim Szczytem. W schronisku zeszło się tyle osób, że postanowiliśmy iść dalej. Marysia troszeczkę marudziła, jednak dzielnie szła dalej. Zrobiliśmy przerwę przy strumyku. Każdy z nas chciał wrócić jak najszybciej do Szklarskiej. Marzyliśmy o zdjęciu butów. Z nieba od rana lał się żar. Upał nie pomagał nam. Każdy krok przybliżał nas do hotelu. Na miejscu byliśmy około siedemnastej. Zrobiliśmy prawie dwadzieścia kilometrów górskimi szlakami. To nasz sukces.