Upał, cień, kawa i dobre ciasteczko...

   Słońce znajdowało się już w takim punkcie, że połowa tarasu znajdowała się w cieniu. Stolik na którym Piotrek położył spryskaną nieświadomie odkamieniaczem muszkę która denerwowała go fruwając pod żyrandolem malutką muszkę, również znajdował się już w owym zacienionym obszarze. Dowiedziawszy się od Marty że wewnątrz pojemnika rozpylacza/spryskiwacza znajduje się nie woda tylko jakiś kwas, poszedł sprawdzić w jakimż to stanie znajduje się owa ofiara spryskania tymże kwasem – czyli owa muszka, którą tak w nieludzki sposób nieświadomie potraktował. Piotrek podszedł więc do nagrzanego przez słońce blatu. Spojrzał na niego i zobaczył tylko mocno zeschnięty malutki czarny przedmiocik wielkości główki od szpilki. Piotrek ruszył to paznokciem, ale rozleciało się to na dwa lub nawet trzy jeszcze mniejsze kawałeczki… Machnął więc tylko ręką i westchnął – „ech…”. Na parapecie stał płyn do mycia szyb. Spryskał nim więc Piotrek stolik i wytarł chusteczką higieniczną – bo to akurat miał pod ręką… Dostało się za to jemu od Marty, że jest niedbaluch i idzie na łatwiznę. Ale on znowu tylko westchnął – „ech…”. Piotrek zapytał Martę:

- Napijemy się kawy?

- Chętnie. – Odpowiedziała Marta.

Przechodząc przez pokój zabrał ze sobą pustą miskę po zjedzonych smakołykach firmy Dr Gerard. W czasie kiedy robiła się kawa z ekspresu, Piotrek nałożył do pustej miski to co jeszcze zostało z ciastek:

- ciastka Listki kruche

- Torcik zbożowy

- draże Maltikeks

- krakersy Goldfish

- wafelki Pryncypałki

Kiedy wrócił na taras, rzekł więc do Marty:

- Trzeba zrobić nowy zapas ciastek… Ale jeśli chorujemy na covid, to trzeba będzie kogoś o to poprosić…

- Poproszę Ankę, albo mamę… Ktoś i tak musi nam pomóc zrobić zakupy… - Odpowiedziała Marta.

A Piotrek oświadczył Marcie:

- Muszę powiedzieć, że postanowiłem skontaktować się z lekarzem…