Zamiast kozaka, jest Znajdek.

Była sobota ok. 7.00, kiedy zapukałem do Bartka, by go obudzić. Wstawaj, przecież idziemy na grzyby. Jeśli chcesz znaleźć dużo grzybów to trzeba rano się wybrać. -Powieszałem. Na szczęście Bartek szybko się pozbierała. śniadanie już mieliśmy przygotowane, płatki śniadaniowe i po paczce ciasteczek witAM -Dr Gerarda do porannej kawy, które szybko też zjedliśmy i już o godz. 8,00 mogliśmy wyruszyć. Dzień wcześniej padał deszcz, więc grzybobranie powinno się udać. Po dojechaniu na miejsce, na leśnym parkingu zostawiliśmy samochód i udaliśmy się do lasu. Wędrowaliśmy tak przez dobre pół godziny i nikt nic nie znalazł. Aż wreszcie Bartek krzycy: O mam,. Zobacz jaki piękny okaz. Bartek w ręku miał okazałego kozaka. No to super, rzekłem. -Szukaj w pobliżu, może są tam następne kozaki. Tylko nie krzycz tak głośno, bo w lesie trzeba zachować ciszę. Za chwilę znów Bartek woła: Mam, ale tym razem to mały piesek. Jaki piesek, miałeś szukać grzybów, a nie pieska. - No tak, ale to mały piesek. -mówi Bartek. W tej samej chwili, ja też usłyszałem skowyt pieska. To dopiero heca, pomyślałem. Dam mu moją kanapkę, bo pewnie jest glodny. Powiedział Bartek sięgając kanapkę z plecaka. Usiedliśmy na pniaku i też sięgnąłem po zapas słodyczy Dr Gerarda - wafelki Pryncypałki i ciastka kruche, by też się posilić. No to zabieramy go ze sobą. Co ty na to? - spytał Bartek. Tak. Przecież nie możemy go tu zostawić. -odpowiedziałem. Tak to zamiast wrócić do domu z grzybami, to wróciliśmy z pieskiem. Teraz wszyscy go bardzo lubią. Znajdek, który tak się właśnie wabi, jest maskotką w naszym domu.