Historia precli

Precel to wyrób piekarniczy o kształcie podobnym do cyfry osiem i najczęściej obsypany jest makiem, sezamem lub solą. Precle powstały podobno już w średniowieczu. Legenda mówi, że pewien mnich w północnych Włoszech, albo z południowej Francji piekł chleb i zostało mu trochę ciasta, więc postanowił przygotować przekąskę dla dzieci, które nauczyły się nowej modlitwy. Ciasto uformował na kształt rąk złożonych do modlitwy (bo w tamtych czasach modlono się z rękami skrzyżowanymi na piersi) i tak powstał charakterystyczny wygląd precli. W dzisiejszych czasach precel mylony jest z bajglem lub z obwarzankiem, a różnią się tym, że obwarzanek ma kształt przypominający pierścień, fakturę powierzchni tworzą sploty w formie spirali, od jasnozłocistego do jasnobrązowego z wyraźnym połyskiem. Wytwarzany jest z mąki pszennej, tłuszczu, cukru, drożdży, soli i wody. Wymieszane ciasto jest odstawiane do wyrośnięcia, a następnie dzielone na małe kawałki i formowane w podłużne walce, które skręca się spiralnie ze sobą i formuje pierścień. Uformowane obwarzanki są ponownie pozostawiane do wyrośnięcia, po czym zanurza się je na chwilę we wrzątku i obgotowuje czyli obwarza. Następnie po osączeniu posypuje się je makiem, solą, sezamem, ziołami, serem, cebulką i piecze do zrumienienia. Bajgiel to żydowskie pieczywo wypiekane od siedemnastego wieku i jest „grubsze” niż pieczywo obwarzanka, często z mniejszą dziurką, o gładkiej fakturze, również może być obsypane posypką. Bajgle najpierw się gotuje, a potem piecze, mają dzięki temu specyficzną strukturę ciągnącą się część zewnętrzną i miękkie ciasto wewnątrz i może służyć jako pieczywo kanapkowe, a obwarzanek czy precel nie. Precel, obwarzanek czy bajgiel na słodko lub na słono wszystkie mają swoich wielbicieli, a moja rodzinka i tak najbardziej uwielbia słodycze i słone przekąski od Dr Gerarda.