Wypad nad jezioro.

            Witam serdecznie, jest piękne wiosenne południe. W ostatnią sobotę wybraliśmy się za miasto. Opony w aucie zmienione, mieszkanie posprzątane, zakupy zrobione. Nic nie stało na przeszkodzie. Był gorący sobotni poranek, zjedliśmy śniadanie i zaparzyłem kawę na wycieczkę. W plecaku mieliśmy już „Torcik zbożowy” oraz inne słodycze firmy dr Gerard.  Postanowiliśmy pojechać nad jezioro, w mojej okolicy jest sporo zbiorników wodnych, więc mieliśmy kilka do wyboru. Wybraliśmy Przyjezierze. Słyszeliśmy, że w tym jeziorze jest coraz mniej wody i chcieliśmy to sprawdzić. Na miejscu okazało się, że to prawda. Pomosty stoją na lądzie a plaża jest szerokości stadionu piłkarskiego. Co uradowało moich piłkarzy, każde z dzieci wzięło swoją piłkę. Wracając do ginącego jeziora, przyczyną jest kopalnia odkrywkowa znajdująca się w sąsiedztwie. Niby nie ma bezpośredniego wpływu a jednak, od momentu, gdy zaczęła pracę, wody z roku na rok jest coraz mniej. Ostatni raz byliśmy tam jedenaście lat temu. Gdy nie mieliśmy jeszcze pociech. Gdy dojechaliśmy, nie byliśmy pierwszymi plażowiczami. Na leżakach opalało się kilka osób. Z każdą minutą przybywali następni miłośnicy słonecznych kąpieli. Po godzinie gry w gałę, opadłem z sił. Dołączyłem do małżonki, która czytała książkę. Gdy tylko otworzyłem termos z kawą, cudowny aromat wytrącił ją ze skupienia nad lekturą. Poprosiła, bym i jej nalał. Gdy wyjmowałem moje ulubione wafelki, fakt ten też nie umknął jej uwadze. Tylko dzieciaków musiałem przywoływać na słodką przekąskę. W błogiej atmosferze minęła sobota. Nie powiem żebym był wypoczęty. Wysoka temperatura i smażące słońce, wykończyły mnie. Dobrze, że w samochodzie miałem „Torcik zbożowy”. To dodało mi trochę energii. Nie tylko mnie, ponieważ i moja familia skosztowała tego przysmaku.

            W taki oto sposób spędziliśmy rodzinny dzień, bez telewizora i komputera. Tylko od czasu do czasu dzwoniły telefony, które można w każdej chwili wyłączyć.

Pozdrawiam L K