Tradycje Andrzejkowe

radycja Andrzejkowa W tym roku na imprezę andrzejkową wybraliśmy się do mojej rodzinnej miejscowości. Zapakowaliśmy auto i dziewczynki po czym ruszyliśmy w drogę. Po drodze małe zakupy, związane ze słodyczami, bo oczywiście u dziadków nie do których jechaliśmy nie mogło zabraknąć ciastek z firmy Dr Gerarda, a już na pewno ulubionych babci Krysi Alusi aloha kokos. Dziadek z kolei uwielbiał kokosowe pryncypałki. Babcia w przed dzień Andrzeja opowiedziała nam historię tego święta. Wszyscy zasiedliśmy przy kominku zajadaliśmy słodycze Dr Gerarda i słuchaliśmy uważnie babci. Opowiadała, że w niewielkiej miejscowości mieszkała sobie młoda dziewczyna o imieniu Janka, wielu chłopców pragnęło ją mieć za żonę, ale ona żadnego z nich nie chciała. Dlatego też z niecierpliwością czekała na magiczną noc, w której według starych opowieści, panny mogły zobaczyć swojego przyszłego męża. Święty Andrzej jest patronem dziewic, więc wszystkie panny razem z Janką pobiegły do kościoła, aby pomodlić się do niego. Następnie gromadziły się w jednej z chat, gzie odbyły tradycyjne wróżby. Najpierw wróżba za pomocą butów. ustawiały buty z lewej nogi jeden za drugim sprawdzając, który but pierwszy dotknie progu. Okazało się, że to but Janki, to ona jako pierwsza wyjdzie za mąż. Następnie obierały jabłka tak, aby powstała jedna długa obierka i rzucały za siebie. Litera jaka utworzyła się , była pierwszą literą imienia przyszłego męża. Uszczęśliwiona Janka wruciła do domu. Przed snem włożyła złożone męskie spodnie pod poduszkę. gdy usnęła śniła o wysokim brunecie i rzeczywiście kilka miesięcy później do wioski przybył młody stolarz wysoki z ciemnymi włosami. Janka od razu się w nim zakochała i już po żniwach było chuczne wesele. Babcia mówiła że od tamtych wydarzeń minęło wiele lat świat się zmienił, ale w noc z dwudziestego na trzydziestego listopada panny gromadzą się razem a wróżby mają im wyjawić wyczekiwanego wybranka. Noc tę natomiast z biegiem czasu nazwano Andrzejkami.