Smak dzieciństwa, każdy ma inny, każdy inaczej przeżył dzieciństwo. Każdy na swój sposób, w swoim bezpiecznym świecie. Moimi smakami z tamtych lat jest smak oranżady w woreczku i placka z galaretką. Może, dlatego tak lubię biszkopty z galaretką „dr Gerard”? Nigdy nie zapomnę sprzedawcy w białym kitlu i stosu skrzynek z napełnionymi płynem woreczkami. Ile razy się oblaliśmy, przy próbie wbicia słomki. Ale tak się wtedy żyło. Swobodnie, bezstresowo, w towarzystwie kolegów. Wszystko robiliśmy razem, razem graliśmy w klasy, w karty, bawiliśmy się w Indian czy Robin Hooda. A kiedy czyjaś Mama upiekła placek z galaretką to musiał przynieś po kawałku dla każdego. Większość z nas miała tzw. działki. Tam rodzice mieli drzewa owocowe lub krzaki nielubianych porzeczek lub agrestu. Zrywanie ich to praca dla skazańca. Nie przypadkowo mówi się, że ktoś w agrest wpadł. Teraz po prawie czterech dekadach dowiedziałem się, że nie wszystkie owoce nadają się do galaretek. I nie chodzi, że ktoś ich nie lubi, tylko zawierają w sobie enzym „peptydaz”, który rozkłada białko. Do takich owoców należą: kiwi, ananas, papaja i mango. Akurat z wymienionych owoców lubię tylko ananas i w dodatku świeży. Ostatecznie może być z puszki. Aż mi ślinka cieknie, dobrze, że mam ciastka Pryncypałki to sobie przegryzę. Wracając do tych owoców, to człowiek i tak znalazł sposób na ominięcie problemów z zastygnięciem galaretki. Jednym z nich jest potraktowanie wrzątkiem tych owoców. Można to zrobić przez krótkie obgotowanie lub sparzenie ich. Kolejnym zaskakującym sposobem jest, wykorzystanie do robienia galaretki wody od gotowania papryczki chili, ponieważ ta papryczka zawiera kapsaicynę. Ważny jest też moment dodawania owoców do galaretki. Musi to nastąpić jak najpóźniej. W momencie, gdy galaretka już zastyga. Więc moim zdaniem nie ma owoców, których nie można dodawać do galaretki. Są owoce, które psują smak galaretki lub wpływają na jej atrakcyjność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz